آندهای فداشونده
آند منیزیم
به منظور حفاظت کاتدیک سازه‌های فولادی مدفون در خاک یا مغروق در آب می‌توان از فلزی فعال تر استفاده نمود که به آن آند فدا شونده گفته می‌شود یکی از رایج ترین فلزات ، آند فدا شونده منیزیم است. آندهای منیزیم در دو دسته کلی آندهای استاندارد (AZ63) و آندهای پتانسیل بالا (M1C) تولید می گردند .ترکیب شیمیایی آنها براساس استاندارد ASTM B843 تولید و ارائه می‌شود. آندهای منیزیم به منظور حفاظت کاتدیک سازه‌های مدفون در خاک لزوماً به همراه مواد بکفیل قابل استفاده خواهند بود.
عمده‌ترین کاربرد آندهای منیزیم به منظور حفاظت کاتدیک سازه‌های مدفون در خاک است از این آند همچنین در حفاظت کاتدیک داخلی آبگرمکن‌ها، مخازن آبی، مبدل‌های حرارتی، کندانسورها و دیگر سازه‌هایی که در تماس با آب می‌باشد نیز قابل استفاده است. تفاوت پتانسیل بین آلیاژ منیزیوم و فولاد بیشتر از سایر آندهای فدا شونده بوده و این اختلاف پتانسیل باعث می‌شود که در خاک‌هایی با مقاومت نسبتاً بالا تا حدود ۵۰ اهم متر نیز مورد استفاده قرار گیرند.
آند آلومنیوم
آندهای آلومینیوم به دلیل نرخ مصرف پایین تر نسبت به روی و منیزیوم متداول ترین آند فدا شونده برای حفاظت کاتدیک سازه‌های در تماس با آب دریا و یا گل بستر دریا هستند. فلز آلومینیوم هنگامی که در تماس با محیط خورنده قرار می‌گیرد با تشکل لایه‌ی اکسیدی محافظ نرخ خوردگی آن به شدت کاهش می‌یابد، از این رو لازم است با اضافه نمودن عناصر آلیاژی پایداری ( مانند عنصر ایندیوم ) لایه محافظ آلومینیوم را کاهش داد و بهبود عملکرد آن را تضمین نمود، همچنین استفاده از نوع دستبندی این آندها برای حفاظت خطوط لوله زیر دریا بسیار متداول است.
آند روی
از دیگر آلیاژهایی که در ساخت آندهای فدا شونده کاربرد دارد می‌توان به فلز روی اشاره نمود. آندهای فدا شونده ای که از آلیاژهای روی ساخته می‌شوند کاربرد وسیعی در حفاظت کاتدیک سازه‌های مدفون در خاک و در تماس با آب دارند که از آن جمله می توان به مخازن ذخیره، خطوط لوله مدفون در خاک، خطوط لوله کف دریا ،بدنه شناورها و کشتی ها و غیره اشاره نمود.
بر اساس استاندارد ASTM B418 آندهای روی بر حسب ترکیب شیمیایی به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند.
معمولاً امکان استفاده از آندهای روی در مقاومت‌های بالاتر از ۳۰ اهم متر وجود ندارد در دماهای بالاتر از ٥٤ درجه سانتی گراد (۱۳۰ درجه فارنهایت) و به ویژه در محیط‌هایی با حضور کربنات‌ها به علت تشکیل لایه پسیو روی سطح آند، پلاریته بین آهن و روی تغییر یافته که این امر سبب افزایش نرخ خوردگی آهن خواهد شد. بنابراین از این آند در دماهای بالاتر از ۵۰ درجه سانتیگراد استفاده نمی‌شود.
